Zapytaj posła lub posłankę, jak zagłosuje w sprawie aborcji. Potrzebujemy sejmowej większości!

Dlaczego to nie jest dobre rozwiązanie?

• Przede wszystkim sprzeciwiamy się nazywaniu zakazu aborcji z 3 wyjątkami jakimkolwiek “kompromisem”. 

Ustawa, która weszła w życie 7 stycznia 1993 r. ograniczyła kobietom dostęp do zabiegów przerywania ciąży. Nie była żadnym kompromisem, ponieważ nie wzięto pod uwagę głosu opinii publicznej, szczególnie kobiet. Do marszałka Sejmu wpłynęło ponad milion głosów przeciw zakazowi od obywateli i obywatelek. Głosy Polek i Polaków wtedy zignorowano, a ustawę uchwalono wbrew opinii publicznej. 

Prawo powinno odpowiadać potrzebom społecznym i standardom przestrzegania praw człowieka, nie wybranych opcji politycznych czy grup nacisku motywowanych osobistymi przekonaniami, ignorującymi głos grupy, której życie reguluje.

• Powrót do rozwiązania sprzed pseudowyroku upolitycznionego Trybunału Konstytucyjnego także nie jest wprowadzany zgodnie z wolą większości Polek i Polaków. Nie jest też rozwiązaniem w obszarze zdrowia i życia kobiet.

Od 2021 roku zmarły Iza, Justyna, Dorota, Ania, Agnieszka, Marta. Jednak kobiety przez zakaz aborcji straciły zdrowie i życia także przed 2021 rokiem.

W 2000 roku Alicja Tysiąc próbowała uzyskać zgodną z prawem aborcję ze względu na stan zdrowia. Trzech okulistów niezależnie uznało, że kolejna ciąża może zagrozić jej zdrowiu powodując utratę wzroku. Odmówiono jej, w wyniku czego stała się osobą niepełnosprawną.

W 2004 roku zmarła 25-letnia Agata Lamczak z Piły. Agata była w ciąży, gdy zdiagnozowano u niej wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Jej stan zdrowia szybko się pogarszał, mimo to lekarze nie zdecydowali się nawet na wykonanie badania endoskopowego. Płód obumarł, ale na pomoc dla Agaty było już za późno. Po czterech miesiącach męczarni Agata zmarła.

Są województwa, w których od 2017 roku nie przeprowadzono aborcji w żadnym szpitalu. Według raportu Federy z 2019 r. „W 2017 roku legalne przerwania ciąży przeprowadzono w 45 jednostkach, co stanowi 9 proc. wszystkich 478 placówek objętych umowami.

Powrót za żadnej formuły zakazu z wyjątkami nie zmieni więc sytuacji, w której kobiety tkwią od lat.

• Zakaz aborcji z trzema wyjątkami uderza w najmłodszych i najbiedniejszych, którzy nie mogą sobie pozwolić na zabieg. Każda z nas lub bliska nam osoba może znaleźć się w sytuacji, gdy jedynym rozwiązaniem będzie wyjazd za granicę za 6 000 zł.

Jak wynika ze statystyk Ministerstwa Zdrowia, w 2022 r. wykonano w Polsce 161 legalnych aborcji. Dla przykładu - tylko jedna organizacja społeczna, Aborcyjny Dream Team, pomogła w tym czasie około 130 osobom dziennie. To ponad 46 tysięcy w skali roku.  

Państwo powinno wziąć odpowiedzialność za zdrowie, życie i prawo do decydowania o sobie kobiet. 

Czemu to jest złe rozwiązanie? 

• Towarzyszy mu fałszywe przekonanie, że wynik referendum będzie wiążący.

W Polsce odbyło się tylko jedno referendum, które osiągnęło frekwencję powyżej 50%, przez co było wiążące. Było to referendum ws. akcesji Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskie w 2003 roku.

Niezależnie od przeprowadzenia referendum, procedura legislacyjna wymaga przygotowania i głosowania ustawy w Parlamencie i musi zostać ona podpisana lub zawetowana przez Prezydenta.

Te ustawy mamy gotowe już teraz. Nie wymagają przeprowadzenia referendum, by zostać uchwalone. Zostały złożone w Sejmie. Wkrótce posłowie i posłanki będą nad nimi głosowali.

• Za przeprowadzenie dodatkowo referendum zapłacilibyśmy około 100 milionów złotych. Dla przykładu referendum w 2015 roku w sprawie JOW  kosztowało budżet państwa ponad 71,5 mln zł, chociaż frekwencja nie przekroczyła 8 proc. Panel obywatelski, który ma towarzyszyć referendum, to dodatkowy koszt.

Referendum nie jest potrzebne Polkom i Polakom, bo wszystkie niezależne sondaże już od dawna pokazują, że większość społeczeństwa popiera prawo do aborcji do 12 tygodnia ciąży. Przykładem  jest sondaż 70 proc. badanych Polek i Polaków w sondażu Ipsos dla OKO.press popiera prawo do aborcji do 12. tygodnia ciąży.

Za liberalizacją prawa jest:

95% wyborców i wyborczyń Koalicji Obywatelskiej,

81% elektoratu Trzeciej Drogi (84% Polski 2050 i 78% PSL),

97% wyborczyń i wyborców Lewicy.

• Podawany jest przykład Irlandii, gdzie przeprowadzono referendum i zorganizowano panel obywatelski, by zmienić prawo w zakresie aborcji.

W Irlandii referendum nie odbywało się w sprawie aborcji, a w sprawie zmiany Konstytucji. Irlandki i Irlandczycy zdecydowali o usunięciu 8 poprawki zrównującej życie osoby w ciąży z życiem płodu. Takich zmian konstytucyjnych w Irlandii można dokonać tylko w drodze referendum. Później, tak czy inaczej, odbyły się głosowania nad konkretnymi ustawami, co w Polsce odbywa się już teraz.

Być może politycy nie wiedzą, że referendum nie zmienia praktyki i dostępności aborcji. W Irlandii, mimo zmiany Konstytucji, nadal wiele osób nie spełnia warunków wymienionych w ustawie i musi wyjeżdżać na własny koszt do Anglii na zabieg, klauzula sumienia jest nadużywana, a zażywanie tabletek aborcyjnych poza formalnym systemem ochrony zdrowia jest prawnie ryzykowne. 

• Władza ustawodawcza w Polsce opiera się aktywności na posłów i posłanek, referendum to próba obarczenia tą odpowiedzialnością obywatelek i obywateli za obowiązywanie podstawowych praw człowieka. 

Nie wyobrażamy sobie referendów w sprawie innych praw człowieka, np. nie zapytamy społeczeństwa, czy wolno stosować przemoc wobec dzieci lub czy akceptujemy niewolnictwo. Władza ustawodawcza powinna te prawa człowieka zabezpieczać. 

Czas przed referendum to będzie czas brutalnej kampanii prowadzonej przed różnych fundamentalistów na ulicach czy pod kościołami. A co, jeśli zbiór osób, które są przeciw równości, wolności i prawom człowieka będzie głosował razem z nami i wynik okaże się niedostatecznie jednoznaczny (np. 60/40%) dla polityków Trzeciej Drogi? Czy w takim wypadku prawa człowieka nam się nie należą?

• Jak pokazują sondaże, nawet ścisły elektorat Trzeciej Drogi w 81% popiera prawo do aborcji do 12 tygodnia. Na Trzecią Drogę głosowały też osoby, które zdecydowały się oddać głos strategicznie, by żaden z demokratycznych komitetów nie spadł poniżej progu wyborczego i cała opozycja zyskała większość pozwalającą na zmiany parlamentarne. 

Kobiety masowo poszły na wybory, bo domagały się prawa do aborcji i chciały większości parlamentarnej, która do umożliwi. Pokazała to rekordowa frekwencja, w tym niespotykana mobilizacja kobiet.

• PiS przegrał wybory, bo podniósł rękę na prawa kobiet. Dziś przyznaje to nawet Mateusz Morawiecki, wycofując się na stanowisko “obrońcy zakazu z trzema wyjątkami”. Od Trzeciej Drogi oczekujemy więcej, niż propozycje, pod którymi gotowy jest dziś się podpisać nawet PiS.
• Najnowszy sondaż, przeprowadzony w listopadzie dla Dziennik Gazeta Prawna i RMF FM pokazuje, że 60% wyborców opozycji (Koalicji Obywatelskiej, Polski 2050, Polskiego Stronnictwa Ludowego lub Lewicy,) chce legalnego przerywania ciąży do 12. tygodnia (34,7%  wszystkich Polaków się tego domaga).

Jedynie 12,5 proc. Polek i Polaków chce zorganizowania w tej sprawie referendum, to prawie tyle, co domaga się całkowitego zakazu (9% respondentów opowiedziało się za zakazem).

• Wszystkie osoby, które nie popierają aborcji po prostu nadal nie będą jej robiły.

Każdy kolejny rok, to dziesiątki tysięcy kobiet, które muszą samodzielnie i na własny koszt przerywać ciążę. To bliskie nam osoby, które często muszą radzić sobie same, bo udzielenie im pomocy grozi karą więzienia do lat trzech. 

To, że w Kodeksie karnym nadal znajdują się zapisy o zakazie pomocy w aborcji, sprawia, że do więzienia mogą trafiać matki, które chcą pomóc finansowo swoim córkom w wyjeździe za granicę, czy partnerzy, którzy zamówią dla swojej partnerki tabletki przez internet. To także wywołuje efekt mrożący na lekarzach, którzy zwlekają z ratowaniem zdrowia i życia osób w ciąży nawet w przypadkach, na które zezwala dzisiejsze, restrykcyjne prawo.

Tylko ciągu ostatnich 3 lat zmarło przynajmniej 6 kobiet. O tylu wiemy. Każda z nich mogła dziś żyć. Kobiety boją się zachodzić w ciążę, wiedząc, że nie mogą oczekiwać podstawowej pomocy od państwa.

Mamy możliwość zmiany tego prawa. W Sejmie czekają dwie ustawy, które uwolnią lekarzy od obawy, że każda aborcja może zostać podciągnięta pod tę spoza przesłanek i ukarana. Sytuacja kobiet w szpitalach poprawi się i nie będą musiały obawiać się o swoje życie w ciąży. A lekarze nie będą bali się wykonywać zabiegów ratujących życie i zdrowie.